Med Reşiyan Tutuşacak Bahar Şiiri

Med Reşiyan Tutuşacak Bahar Şiiri

Belki bir sonbaharda çiçek açacak
Dağlarında memleketimin
otları koklayacak rüzgâr gözlerinde
yağmur yağacak sevdanın ufkuna

Solan ömrüne
yeniden karlar eriyecek
güneş doğacak gecenin karanlık yüzüne
nehirleri kurumuş topraklarda…

Erik ağaçları yeşerecek
kelepçeli günlerin sabahında
sesler yükselecek
yıldızlar ışıldayacak

Soğuyacak demir, ölü yüreklerin türküsünde
hüzünlü yalnızlıklar kopacak
gecenin fırtınalı nabzında
ve ben aşkı içeceğim avuçlarında

atları koşan bayırlarda
bir gün daha geçecek
kelebekler uçuşacak gurbet diyarına
kabuğunda tutuşacak bahar

Uzak hayallerin köklerinde
her kelimede çürüyecek sessizce acı
özgürlüğe uzanan ellerin hasretiyle…

Med Reşiyan